Τόσα χρόνια περιπλάνησης σε αυτό τον κόσμο, τόσα βιώματα, τόσες εμπειρίες, τόση γνώση, τόσο κυνήγι κι αίμα….κι όλα αυτά θα σβήσουν έτσι εξευτελιστικά και άδοξα…..σε αυτό εδώ το κελί….δεμένοι σα ζώα….να περιμένουμε να μας μετατρέψει σε στάχτη το φως της μέρας…?! Δεν μας αξίζει αυτό το τέλος.

Δεν είμαστε παράσιτα όπως οι hunters πρεσβεύουν. Κάποιος τρόπος θα υπάρχει να σωθούμε…

Ας προσπαθήσουμε τουλάχιστον να κερδίσουμε χρόνο.

Ποιος ξέρει ;; νύχτα με την νύχτα ίσως τελικά καταφέρουμε να γλυτώσουμε… Ας βιαστούμε όμως, σε λίγο ξημερώνει…